از جمله چالشهایی که فقها به هنگام مواجهه با ادلهٔ شرعی، با آن روبرو میشوند این است که آیا حکم مذکور، اختصاص به همان موضوع مذکور در دلیل دارد یا در مورد موضوعات دیگری نیز جاری است؟ آیا حکم، تمام مصادیق موضوع خود را دربر میگیرد یا فقط برخی مصادیق آن را شامل میشود؟ یکی از مهم ترین قواعد استظهار از دلیل، تناسب حکم و موضوع وارد در دلیل است. سازگاری، هماهنگی و ملائمت عرفیه یا عقلیه بین حکم و موضوع که از ارتباط موضوع و حکم بدست میآید، مناسبت حکم و موضوع میگویند که میتواند توسعه یا تضییق در ناحیهٔ مدلول دلیل نماید. از طرفی اسباب توسعه و تضییق، منحصر در این قرینه نیست و قرائن دیگری همچون الغاء خصوصیت، تنقیح مناط و... وجود دارد که باید به تمایز میان آنها با تناسب حکم و موضوع پرداخت. عمل به این قرینه در میان فقهای شیعه و سنی رایج است. در این نوشتار سعی بر آن است ضمن تعریف، تبیین و ارائهٔ ملاک این قرینه، تمایز آن با سایر اسباب توسعه و تضییق مشخص و اعتبار آن بررسی گردد.
رفسنجانی اکبر آبادی, سجاد, & مسعودی, مجتبی. (1402). بررسی ملاک مناسبت حکم و موضوع و تمایز این قرینه با سایر اسباب توسعه و تضییق حکم. فقه و اصول, (), -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81562.1559
MLA
سجاد رفسنجانی اکبر آبادی; مجتبی مسعودی. "بررسی ملاک مناسبت حکم و موضوع و تمایز این قرینه با سایر اسباب توسعه و تضییق حکم", فقه و اصول, , , 1402, -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81562.1559
HARVARD
رفسنجانی اکبر آبادی, سجاد, مسعودی, مجتبی. (1402). 'بررسی ملاک مناسبت حکم و موضوع و تمایز این قرینه با سایر اسباب توسعه و تضییق حکم', فقه و اصول, (), pp. -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81562.1559
VANCOUVER
رفسنجانی اکبر آبادی, سجاد, مسعودی, مجتبی. بررسی ملاک مناسبت حکم و موضوع و تمایز این قرینه با سایر اسباب توسعه و تضییق حکم. فقه و اصول, 1402; (): -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81562.1559
ارسال نظر در مورد این مقاله