%0 Journal Article %T کیفیّت تحقّق «علم» در گزاره های شرعی %J فقه و اصول %I دانشگاه فردوسی مشهد %Z 2008-9139 %A مسجدسرایی, حمید %A طاهایی, سید محمدحسن %A نجاری, محمدحسن %D 2020 %\ 05/21/2020 %V 52 %N 1 %P 153-172 %! کیفیّت تحقّق «علم» در گزاره های شرعی %K تحقّق علم %K اعتبارات وحیانی %K علم %K قطع %K قطع اصولی %K قطع منطقی %K ادراکات اعتباری %R 10.22067/jfu.v52i1.71299 %X یکی از مسائل اصول ‏فقه که متکفّل تحصیل ابزار مناسب به منظور کشف احکام شرعی محسوب می‌گردد، «حجّیت قطع» است. مشهور اصولیان برآنند که قطع اصولی دارای حجّیت ذاتی است و به همین لحاظ آن را مبنای شناخت در فقه و اصول دانسته و به اشتباه بر آن اطلاق «علم» می‏کنند. اما بسیاری از اصولیان متأخر، منکر حجّیت قطع اصولی شده و مبنای حجّیت را وصول به حکم واقعی دانسته‌اند، نه صرف حالت نفسانی مکلّف. از همین‌رو، لازم است مبنای شناخت را در فقه و اصول، قطع به شرط مطابقت با واقع یا همان قطع منطقی قرار داد که این، همان معنای دقیق و اصطلاحی «علم» است. امّا مسئله مهم‏تر آن است که چگونه می‏توان به گزاره‏های شرعی، قطع منطقی یا همان علم پیدا کرد؟ به نظر می‏رسد تنها راه مطمئن برای علم به معارف دستوری دین، استماع از شارع مقدّس یا مخبر صادق باشد. %U https://jfiqh.um.ac.ir/article_33620_e8e5281b395ec5325e5ccd314b74a206.pdf