TY - JOUR ID - 33620 TI - کیفیّت تحقّق «علم» در گزاره های شرعی JO - فقه و اصول JA - JFIQH LA - fa SN - 2008-9139 AU - مسجدسرایی, حمید AU - طاهایی, سید محمدحسن AU - نجاری, محمدحسن AD - دانشگاه سمنان AD - دانشگاه تهران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 52 IS - 1 SP - 153 EP - 172 KW - تحقّق علم KW - اعتبارات وحیانی KW - علم KW - قطع KW - قطع اصولی KW - قطع منطقی KW - ادراکات اعتباری DO - 10.22067/jfu.v52i1.71299 N2 - یکی از مسائل اصول ‏فقه که متکفّل تحصیل ابزار مناسب به منظور کشف احکام شرعی محسوب می‌گردد، «حجّیت قطع» است. مشهور اصولیان برآنند که قطع اصولی دارای حجّیت ذاتی است و به همین لحاظ آن را مبنای شناخت در فقه و اصول دانسته و به اشتباه بر آن اطلاق «علم» می‏کنند. اما بسیاری از اصولیان متأخر، منکر حجّیت قطع اصولی شده و مبنای حجّیت را وصول به حکم واقعی دانسته‌اند، نه صرف حالت نفسانی مکلّف. از همین‌رو، لازم است مبنای شناخت را در فقه و اصول، قطع به شرط مطابقت با واقع یا همان قطع منطقی قرار داد که این، همان معنای دقیق و اصطلاحی «علم» است. امّا مسئله مهم‏تر آن است که چگونه می‏توان به گزاره‏های شرعی، قطع منطقی یا همان علم پیدا کرد؟ به نظر می‏رسد تنها راه مطمئن برای علم به معارف دستوری دین، استماع از شارع مقدّس یا مخبر صادق باشد. UR - https://jfiqh.um.ac.ir/article_33620.html L1 - https://jfiqh.um.ac.ir/article_33620_e8e5281b395ec5325e5ccd314b74a206.pdf ER -