اعتقاد به مقدّسات سابقه طولانی دارد و همزاد جوامع بشری می باشد. از همان آغاز تشکیل جوامع ابتدایی، اعتقاد به مقدّسات وجود داشته است و واژه مقدّسات واژه ای است که هم قابل توسعه و هم قابل تضییق می باشد، از این رو اگر محدوده آن مشخص نباشد و یا مصادیق آن به طور واضح مشخص نشود، می تواند از طرفی بهانه ای باشد برای حکومتها تا از آن در مقابل مخالفین خود استفاده کنند و از طرفی دیگر زیاده خواهان و معاندین می توانند درصدد سست کردن اعتقادات و باورهای اساسی جامعه برآیند، پس برای اینکه جلوی سوء استفاده این دو گروه گرفته شود، باید تا جایی که ممکن است حدود آن و مصادیقش به طور کامل در قوانین مشخص شود. در مجموعه قوانین جزایی، قانونگذار نه تعریفی از مقدّسات ارائه داده و نه مصادیقش را به طور دقیق مشخص کرده است، بدین خاطر در این مقاله سعی بر آن شده است، تا مفهوم مقدّسات، مقدّسات در ادیان توحیدی و اسلام و نیز مصادیق آن مشخص گردد و سپس ماهیت جرم توهین و عناصر تشکیل دهنده آن تحلیل گردد. پژوهش صورت گرفته در این مقاله می تواند ابهام ها و اجمال های موجود در این موضوع را از بین ببرد.
کلید واژه ها: مقدّسات، توهین، مکان های مقدّس، زمان های مقدّس، ماه های حرام، اشیاء مقدّس، عناصر تشکیل دهنده جرم.
قدسی, سید ابراهیم, & کوهیان افضل دهکردی, امین. (1388). مقدّسات و توهین به آن در حقوق کیفری ایران. فقه و اصول, 41(2), -. doi: 10.22067/fiqh.v0i0.3159
MLA
سید ابراهیم قدسی; امین کوهیان افضل دهکردی. "مقدّسات و توهین به آن در حقوق کیفری ایران". فقه و اصول, 41, 2, 1388, -. doi: 10.22067/fiqh.v0i0.3159
HARVARD
قدسی, سید ابراهیم, کوهیان افضل دهکردی, امین. (1388). 'مقدّسات و توهین به آن در حقوق کیفری ایران', فقه و اصول, 41(2), pp. -. doi: 10.22067/fiqh.v0i0.3159
VANCOUVER
قدسی, سید ابراهیم, کوهیان افضل دهکردی, امین. مقدّسات و توهین به آن در حقوق کیفری ایران. فقه و اصول, 1388; 41(2): -. doi: 10.22067/fiqh.v0i0.3159
ارسال نظر در مورد این مقاله