Criticism of the basis of legal sentence for participation in homicide in Islamic Penal Code

Document Type : Research Article

Author

• Amir Hamzeh Salarzaee

Associate Professor, University of Sistan and Baluchestan

10.22067/fiqh.v47i21.28829

Abstract

The main question of the article is whether tens, hundreds or large numbers of people participating in the killing of an individual can be punished in retaliation? Is this sentence compatible with the spirit of Islam and its policy of criminal justice, or with the minimalistic interpretation in favor of the accused? The author hypothesizes and claims that the permission to retaliation against a community of people having participated in the homicide of an individual is inconsistent with the justice-seeking spirit of Islamic Penal Code; moreover, it is unjustified and at least ambivalent and open to doubts based on our understanding of an important and fundamental Qur’anic verse, 33 of Surah Isra (17:33). More importantly, a detailed evaluation of the provisions of conflicting but relevant narratives as well as the language of the verses of qişāş reveals that the sentence to retribution against more than one of the participants in a homicide (without specification) and also available to the choice of the victim’s heir is a clear example of the need to enforce the rule ‘ward off the hudūd by suspicion.’ Hence, the punishment of an individual among the community of participants in an act of homicide especially on the basis of the heirs’ choice and calculated by subtracting the blood money (with that diya being an independent punishment itself) seems to fulfill justice, retribution and the balance (similarity) between
crime and punishment much greater than killing all participants for the murder of one person. It would be sufficient to notice the importance of research into this problem in light of the caution urged when it comes to questions of blood and honor: the more critique is made about those issues, the more consistent and closer to the truth become the sentences and rulings surrounding them. The present article aims to apply descriptive-analytic tools in order to criticize the very basis of the criminal sentence against participation in homicide.

Keywords

• participation in homicide
• qişāş
• caution
• choice
• the subtraction of diya
• the heirs

---

References

قرآن کریم

 

ابن ادریس، محمد بن احمد، السّرائر، قم: موسسة النشر الإسلامیه جامعه‌ مدرسین، 1414 ق.

 

ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم: انتشارات نور وحی، 1428 ق.

 

ابن حزم، علی بن احمد، المحلی، بیروت: دارالفکر، 1408 ق.

 

ابن شعبه، حسن بن علی، تحف العقول، قم: انتشارات جامعه‌ مدرسین، 1408 ق.

 

ابن فارس، احمد بن فارس، ترتیب مقاییس اللغة، قم: مرکز دراسات الحوزه و الجامعه، چاپ اول، 1387.

 

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، قاهره، دار الحدیث، 1480 ق.

 

انصاری، محمد عبد الحیّ، الهدایة فی شرح البلاغة، کویته پاکستان: مکتبة رشیدیه، 1340 ق.

 

ترمذی، محمد بن عیسی، سنن الترمذی، بیروت: دارالفکر، 1403 ق.

 

حرّعاملی، محمد بن حسن، تفصیل وسایل الشیعه، قم: منشورات ذوی القربی، چاپ اول، 1387.

 

حیدری، علی نقی، اصول الاستنباط، قم: انتشارات مکتبة المفید، 1412 ق.

 

خوانساری، محمد، دوره‌ مختصر منطق صوری، تهران: انتشارات دانشگاه تهران: چاپ بیستم، 1390.

 

الدرویش، محی‌الدین، اعراب قرآن و بیانه، نجف اشرف: مطبعة سلیمان زاده، ط الثانی، 1428 ق.

 

راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت: دار الشامیه، 1427 ق.

 

الزیات، حسن، المعجم الوسیط، تهران: مؤسسة الصادق للطباعة و النشر، 1426 ق.

 

طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن؛ بیروت: دار المعرفة، 1418 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، الإستبصار، قم: انتشارات نور وحی، 1428 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، 1420 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام فی شرح المقنعه، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1365.

 

علّامه حلّی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید فی شرح منطق التجرید، قم: انتشارات بیدار، 1371.

 

علیزاده، علی، مسئولیت کیفری، تهران: ناشر گل مریم، 1389.

 

فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، کنزالعرفان فی فقه القرآن، قم: نشر نوید اسلام، 1385.

 

کلانتری، الیاس، معجم المفهرس لآیات القرآن الکریم، تهران: انتشارات اسوه، 1377.

 

کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1365.

 

محقق داماد، مصطفی، قواعد فقه، تهران: مرکز نشر اسلامی، 1390.

 

محمود، صافی، الجدول فی اعراب القرآن و صرفه و بیانه، بیروت: مؤسسة الإیمان، دارالرشید، 1418 ق.

 

مظفر، محمدرضا، اصول الفقه، قم: نشر دانش اسلامی، 1425 ق.

 

مظفر، محمدرضا، المنطق، قم: انتشارات دارالتفسیر، ط الثالث، 1420 ق.

 

معلوف، لویس، المنجد، تهران: انتشارات اسماعیلیان، 1364.

 

مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم: چاپ کنگره‌ شیخ مفید، چاپ اول، 1413 ق.

 

نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسایل و مستنبط المسائل، قم: مؤسسه‌ آل البیت لإحیاء التراث، 1408 ق.