نگرش قول مشهور در مورد فوریت خیار فسخ در عقد نکاح، مورد پذیرش اکثر فقهای امامیه و حقوقدانان و مشهور اهل سنت است، اما برخی از متأخرین فقها به تراخی تمایل دارند. با این حال؛ مستندات و مبانی نگرش قول مشهور مورد اشکال و نقد قرار گرفته و به نظر می‌رسد که این نگرش از استحکام لازم برخوردار نیست. در این پژوهش، با تکیه بر روش تحلیلی-توصیفی، نگرشی جدید و منطبق با معیارها و ملاک‌های امروزی در مورد فوریت و تراخی در اعمال خیار فسخ نکاح ارائه شده است بر اساس این نگرش جدید ذوالخیار حق دارد در صورت وجود دلایل موجهی، در فسخ عقد نکاح تراخی داشته باشد. در این صورت، ذوالخیار باید به شروط و ضوابط لازم برای تراخی در فسخ عقد نکاح توجه کند. این شروط و ضوابط شامل داشتن دلایل موجه برای تأخیر، عدم تأثیر منفی تأخیر بر حقوق زن و شوهر و عدم تأخیر غیرقابل قبول است. در توجیه جواز تراخی به مبانی اشاره گردیده است از جمله: حکمت تشریع خیار فسخ، رجوع به اراده ذوالخیار، اقتضای ذات عقد نکاح و استحکام نظام خانواده، آثار و تبعات زیانبار پذیرش نگرش فوریت، و تفسیر روایات اهل بیت علیهم السلام می‌باشند.
', './data/jfiqh/coversheet/cover_fa.jpg'))
ارسال نظر در مورد این مقاله