احتیاطورزی یکی از راهکاری معقول برای خروج از تحیّر عمل به احکام شرعی است که از پشتوانه های شرعی نیز برخوردار است. با این حال مجاز بودن استناد به احتیاط در مقام افتاء در قامت یکی از روش های اجتهاد، قابلیت کاوشی نوین را دارد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره از منابع کتابخانه ای در پی پاسخ به این پرسش است که آیا می توان در مقام افتاء به احتیاط ورزی به عنوان راهکاری فراگیر عمل نمود یا خیر؟ برای دستیافتن به پاسخ این پرسش، پس از تبیین دقیق مفهوم «احتیاط در مقام افتاء»، به تبییت دلایل ادعایی و محتمل باورمندان به لزوم این روش پرداخته شده و در ذیل هر دلیل، نقدهایی بیان شده است. پس از اثبات ناکافی بودن دلایل پیشگفته، اصل ناکارآمدی رویکرد احتیاطورزی در مقام افتاء تبیین شده و در ادامه ادله بایسته بودن کاستن از چنین احتیاط هایی در سه محور ذیل تبیین شده اند: ایجاد اختلال در نظام معیشت و اداره جامعه، وسواس زا بودن و نیز عسر و حرج آفرین بودن احتیاط های فراوان.
حق پناه, رضا . (1403). تحلیل انتقادی رویکرد استنباطی احتیاطورزی در مقام افتاء. فقه و اصول (Fiqh va uṣūl), (), -. doi: 10.22067/jfiqh.2025.88738.1831
MLA
حق پناه, رضا . "تحلیل انتقادی رویکرد استنباطی احتیاطورزی در مقام افتاء", فقه و اصول (Fiqh va uṣūl), , , 1403, -. doi: 10.22067/jfiqh.2025.88738.1831
HARVARD
حق پناه, رضا. (1403). 'تحلیل انتقادی رویکرد استنباطی احتیاطورزی در مقام افتاء', فقه و اصول (Fiqh va uṣūl), (), pp. -. doi: 10.22067/jfiqh.2025.88738.1831
CHICAGO
رضا حق پناه, "تحلیل انتقادی رویکرد استنباطی احتیاطورزی در مقام افتاء," فقه و اصول (Fiqh va uṣūl), (1403): -, doi: 10.22067/jfiqh.2025.88738.1831
VANCOUVER
حق پناه, رضا. تحلیل انتقادی رویکرد استنباطی احتیاطورزی در مقام افتاء. فقه و اصول (Fiqh va uṣūl), 1403; (): -. doi: 10.22067/jfiqh.2025.88738.1831
ارسال نظر در مورد این مقاله