The Principle of “Obligation for Dignifying Human Being” in Islamic Jurisprudence and Law

Document Type : Research Article

Authors

1 Assistant Professor, International University of Imam Khomeini, Qazvin

2 Ph.D. Student, Yasuj University

Abstract

The inherent dignity is a Divine bounty from God to Man and since it is inherent and intrinsic in human nature, its dispossession is not possible. According to some of the noble verses of the Qur’ān, human dignity can be proved as a type of honor that denotes enjoyment of the bounty of reasoning, free will, Divine Breath, power of choice, etc. and all human beings equally enjoy it and a principle entitled Takrrīm al-Insān (Dignifying Human Being) can be used in codification of judicial laws. One of the fields of efficacy of this principle is the field of devising punishments for the crimes having non-legal (ḥadd) punishments. According to this principle, so far as the non-penal procedures have not been incapable of preserving the values, moving towards penal devices through devising and imposing punishments disproportionate to the crime, would violate human dignity and the exaggerated reliance on such experiences as public and private prevention, restraining and correcting the delinquent, etc. instead of the criteria for the conformity of crime with the
punishment are not compatible with this principle and are regarded as instrumental use of criminal for achieving other goals. Some examples of the legal rulings including heresy, the restrictions concerning the non-Muslim (dhimmī) infidel as well as some examples of human rights including self-determination would enjoy more moderate rulings according to this principle. Restriction of using capital punishment and prevention of its open execution are among other warnings of this principle and indicates the necessity of revising some of the legal and judicial rulings.

Keywords


قرآن کریم
 
نهج البلاغه، تهران، موسسه نشر اشرفی، ۱۳۷۵.
 
ابن عربی، محمد بن علی، فصوص الحکم، بیروت: دارالکتب العربی، بی‌تا.
 
ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم، الکافی فی الفقه، اصفهان، نشر مکتبة امیرالمومنین، ۱۴۰۳ ق.
 
آشوری، محمد، حقوق بشر و مفاهیم مساوات، انصاف و عدالت، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، چاپ اول، ۱۳۸۳.
 
بروجردی، حسین، جامع الاحادیث، تهران، ۱۳۸۰ ق.
 
پرادل، ژان، تاریخ اندیشه‌های کیفری، ت‍رج‍م‍ه‌ ع‍ل‍ی‌ح‍س‍ی‍ن‌ ن‍ج‍ف‍ی‌ اب‍رن‍دآب‍ادی‌. ت‍ه‍ران‌، س‍ازم‍ان‌ م‍طال‍ع‍ه‌ و ت‍دوی‍ن‌ ک‍ت‍ب‌ ع‍ل‍وم‌ ان‍س‍ان‍ی‌ دان‍ش‍گ‍اه‍ه‍ا (س‍م‍ت‌) ‏، ۱۳۸۸.
 
جزیری، عبدالرحمان، الفقه علی المذاهب الاربعة، بیروت: دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
 
جعفری، محمد تقی، حقوق جهانی بشر از دیدگاه اسلام و غرب، تهران، انتشارات دفتر خدمات حقوقی بین المللی جمهموری اسلامی ایران، ۱۳۷۰.
 
جوادی آملی، عبدالله، «حکومت دینی؛ پرسش‌ها و پاسخ‌ها»، حکومت اسلامی، ش۲۴، تابستان۱۳۸۱
 
جوادی آملی، عبدالله، حق و تکلیف در اسلام، قم: نشر اسراء، چاپ دوّم، ۱۳۸۵.
 
جوادی آملی، عبدالله، فلسفه حقوق بشر در اسلام، قم: نشر اسراء، چاپ پنجم، 1386
 
حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۴۷-۱۳۴۲.
 
حسن‌زاده آملی، حسن، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد، ۱۳۷۸.
 
خمینی، روح‌الله، صحیفه نور، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد، ۱۳۶۹.
 
خویی، ابوالقاسم، مصباح الفقاهه فی المعاملات، قم، انتشارات وجدانی، ۱۳۷۴ ق.
 
دهخدا، علی اکبر، لغت‌نامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۳.
 
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات القرآن، تحقیق عدنان داوودی، قم: ذوی القربی، ۱۳۸۴.
 
‌شستاک، جروم، «نظریه حقوق بشر»، ترجمه جواد کارگزاری، مجلۀ حقوقی و قضایی دادگستری، ش۴۰، سال ۱۳۸۱.
 
شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم: موسسه معارف الاسلامیه، ۱۳۸۰.
 
شیخ بهائی، محمد بن حسین، جامع عباسی، تهران، فراهانی، بی‌تا.
 
صاحب جواهر، محمد حسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۸.
 
صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، شرح اصول کافی، باب عقل و جهل، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۸۳.
 
طباطبائی، محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، مؤسسه مطبوعاتی اسمائیلیان، ۱۳۷۰.
 
طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد الحسینی، بیروت- لبنان، مکتب النشر الثقافه الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
 
عبادی، شیرین، تاریخچه و اسناد حقوق بشر در ایران، تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۳.
 
الغنوشی، راشد، الحریات العامه، بیروت، مرکز داراسات الوحده العربیه، ۱۹۹۲م.
 
فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
 
قاری سید فاطمی، سید محمد، حقوق بشر در جهان معاصر، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهردانش‏، ۱۳۸۸‬.
 
کلارکسون، کریستوفر، ت‍ح‍ل‍ی‍ل‌ م‍ب‍ان‍ی‌ ح‍ق‍وق‌ ج‍زا، ت‍رج‍م‍ه‌ ح‍س‍ی‍ن‌ م‍ی‍رم‍ح‍م‍د ص‍ادق‍ی‌، ت‍ه‍ران، ج‍ه‍اد دان‍ش‍گ‍اه‍ی‌ (دان‍ش‍گ‍اه‌ ش‍ه‍ی‍د ب‍ه‍ش‍ت‍ی‌)، م‍ع‍اون‍ت‌ ف‍ره‍ن‍گ‍ی‌، ۱۳۷۱.
 
گنون، رنه، بحران دنیای متجدد، ترجمه ضیاءالدین دهشیری، تهران، امیرکبیر، ۱۳۷۲.
 
مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحار الانوار، بیروت: موسسه الوفاء، ۱۳۵۵.
 
مجموعه آثار همایش امام خمینی، مجموعه مقالات کرامت انسان در ادیان و مکاتب، تهران: چاپ و نشر عروج، چاپ اول، ۱۳۸۶.
 
مرعشی، محمد حسن، «ارتداد و احکام آن از منظر منابع حقوق در اسلام»، مجلّه قضایی و حقوقی دادگستری، ش۹، زمستان ۱۳۷۲.
 
مرعشی، محمد حسن، دیدگاههای نو در حقوق کیفری اسلام، تهران: نشر میزان، ۱۳۷۳.
 
مصباح یزدی، محمد تقی، نظریه حقوقی اسلام، قم: موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۰.
 
مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۲.
 
نصر، حسین، معرفت و معنویت، ترجمه انشاالله رحمتی، تهران، دفتر نشر سهروردی، ۱۳۸۰.
 
هاشمی، محمد، حقوق بشر و آزادی‌های سیاسی، تهران: نشر میزان، ۱۳۸۴.
CAPTCHA Image