A Critique on the Legal Theory of the Sufficiency of Swearing Fifty Oaths by the Claimant in Qasāma (Compurgation) (The Legal Principles of Article 377 of the Penal Code Bill of 1390 sh/2011)

Document Type : Research Article

Authors

1 Ph.D. Student, Ferdowsi University of Mashhad

2 Professor, Ferdowsi University of Mashhad

3 Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Qasāma is one of the proofs for homicide, which will be reliable in case of the existence of lawth (strong suspicion). There are two major views on how it is implemented. In sum, the first view deems as necessary swearing fifty oaths by fifty people; however the second view deems as sufficient swearing of fifty oaths by the claimant for proving the crime. The second view is a generally accepted fatwā and the first one is a rare fatwā theme.
According to article 248 of the Islamic penal code passed in 1370 sh/1991, the generally accepted view dominated; however, in 1380-81 sh/2001-2002 upon the amelioration of the Islamic penal code, this rule was annulled by the fatwa of the Supreme Leader, and for
proving homicide, the legislator deemed as necessary the swearing oaths by fifty people without repeating the oath. In the penal code passed in 1390 sh/2011, this same basis dominates.
It is attempted in this article to examine the legal and judicial basis of article 377 of the ameliorated law. The writer believes that, with respect to some proofs existing in the evidences, even if the second view has strong foundations, qasāma is not a merely devotional institution; rather, the legislator has intended it in terms of intermediation and, if necessary, he can change its quality.

Keywords


ابن ‌ادریس، محمدبن‌ احمد، السرائر الحاوی، قم: مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۳۶۸.
 
ابن بابویه، محمدبن علی، من لایحضره الفقیه، قم: بی‌نا، ۱۳۸۵.
 
ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بی‌جا: نشر ادب الحوزه، ۱۳۶۳.
 
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، قم: دارالفکر، ۱۳۶۰.
 
بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، بیروت: دارالمعرفه، ۱۳۰۰.
 
حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، قم: اسلامیه، ۱۳۶۷.
 
حسینی شیرازی، محمد، الفقه، باب قصاص، قم: دارالقرآن الحکیم، بی‌تا.
 
حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد، مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامة، قم: مؤسسة فقه الشیعة، ۱۳۷۵.
 
خمینی، روح‌الله، تحریرالوسیله، محمدباقر موسوی، قم: دارالعلم، ۱۳۶۶.
 
خویی، ابوالقاسم، مبانی تکمله المنهاج، قم: دارالزهرا، ۱۳۰۰.
 
خویی، ابوالقاسم، مستند العروه الوثقی، تهران: لطفی، ۱۳۰۰.
 
روحانی، محمد صادق، فقه الصادق، قم: دارالکتاب، ۱۳۷۱.
 
سعدی، ابوحبیب، القاموس الفقهی، دمشق: دارالفکر، ۱۴۰۸ق.
 
ش‍ربی‍نی‌، م‍ح‍م‍دب‍ن‌ اح‍م‍د، م‍غ‍نی‌ ال‍م‍ح‍ت‍اج‌ الی‌ م‍ع‍رف‍ه‌ م‍ع‍انی‌ ال‍ف‍اظ ال‍م‍ن‍ه‍اج‌، بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۶۹.
 
صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر، جواهرالکلام فی شرح شرایع‌الاسلام، بیروت: داراحیاء التراث العربی، ۱۳۶۰.
 
طباطبایی، علی، ریاض المسائل، قم: موسسه آل البیت، ۱۴۱۸ق.
 
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ابوالقاسم پاینده، تهران: اساطیر، ۱۳۶۲.
 
طوسی، محمدبن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، قم: المکتبه المرتضویه، ۱۳۶۳.
 
طوسی، محمدبن حسن، تهذیب ‌الاحکام، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۴.
 
فاضل موحدی لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیله، قم: مرکز فقه الائمه الاطهار علیهم‌السلام، ۱۳۷۹.
 
قانون مجازات اسلامی، ت‍ه‍ران‌: طرح‌ ن‍وی‍ن‌ ان‍دی‍ش‍ه‌. ۱۳۸۵.
 
کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، قم: دارالحدیث، ۱۴۲۹ق.
 
مجلسی، محمدباقربن محمد تقی، بحارالانوار، بیروت: مؤسسه الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
 
محقق حلی، جعفربن حسن، شرایع الاسلام، قم: مؤسسه اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
 
مدنی کاشانی، رضا، کتاب القصاص للفقهاء و الخواص، قم: دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق.
 
مرتضی زبیدی، محمد بن محمد، تاج العروس، بیروت: دارالفکر، ۱۴۱۴ق.
 
مشکینی، میرزا علی، مصطلحات الفقه، قم: بی‌نا، بی‌تا.
 
مکارم شیرازی، ناصر، القواعد الفقهیۀ، قم: مدرسه امام امیرالمومنین، ۱۴۱۱ق.ا
 
موسوی خوانساری، احمد، جامع المدارک فی شرح المختصر النافع، قم: مکتبه الصدوق، ۱۳۵۵.
 
نسائی، احمد بن علی، السنن الصغیر، حلب: مکتب المطبوعات، ۱۹۸۶م.
 
نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل، بیروت: موسسه آل البیت، ۱۴۰۸ق.
 
هاشمی شاهرودی، محمود، قرائات فقهیة معاصرة، قم: دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۰.
CAPTCHA Image