The paradigms that govern the concept of right )Study of the approach of Islamic jurisprudence and jurists(

Document Type : Research Article

Authors

• Mehdi Rezaei ¹
• Mohsen Ghaemi Kharq ²

¹ Assistant Professor AllamehTabatabai University

² PhD student in Public Law, Allameh Tabatabai University

10.22067/jfu.v54i1.88036

Abstract

Right is a meaningful, logical and justifiable claim in the human sphere and obtained in the direction of his dignity and honor. In the meantime, right is understood in a range of different, different and sometimes conflicting theories. These jurisprudential ideas about Right have chosen a lower and higher relation with the rules and values, and according to the preconceptions and paradigms that are not generally spoken about, a different side of the theory. They have already taken over. Therefore, the problem of leading research is the analysis of the causes and factors of changes affecting the understanding of Right in jurisprudential literature. In fact, the fatwa approach in jurisprudence (in the general sense) - as a fully formed and common identity - which sets the correct criterion based on "authority" and navigating the traditional and technical way in the atom of jurisprudential propositions (subject and sentence) He knows that Sean considers fatwas to mean a meaning of Right which, although it is mainly a static and stagnant concept, is influenced by paradigms such as: human meaning, preconceptions to texts (such as rational propositions, intentions, scope of expectation). From religion and ..), nature is the falsification of the independence of the right and also the possibility of emptying the event from the verdict. Based on descriptive-analytical and library studies, this article identifies areas and their impact on differences in understanding of right.

Keywords

• Concept of Right
• Islamic Jurisprudence
• Paradigms related to the interpretation of Right
• Nature of Right

---

References

1. آخوند خراسانی، محمدکاظم‌بن‌حسین، حاشیة المکاسب، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1406ق.

   آخوند خراسانی، محمدکاظم‌بن‌حسین، کفایة الاصول، قم: مؤسسۀ نشر اسلامی، 1420ق.

   ابوزید، نصرحامد، نقد گفتمان دینی، ترجمۀ حسن یوسفی اشکوری و محمد جواهر کلام، تهران: یادآوران، 1383.

   اسپیلکا، برنارد، روان‌شناسی دین، ترجمۀ محمد دهقانی، تهران: رشد، 1390.

   الأسطل، اسماعیل احمد، حقوق الإنسان فی الشریعة و القانون، مکتبة الامل التجاریة للطباعة والنشر والتوزیع، 1996م.

   اصفهانی، محمدحسین، حاشیةالمکاسب، به‌تحقیق شیخ‌عبـاس محمـد آل سـباع، قـم: چاپخانۀ علمی، 1418ق.

   الهی خراسانی، علی، «بنگرۀ شخصیت‌گرایی در اصول فقه و هویت‌یابی نظریۀ حق الطاعة»، جستار‌های فقهی و اصولی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی، س1، ش1، زمستان1394، صص 9 تا 34.

   امین العالم، محمد، مفهوم الزمن فی الفکر العربی‌الاسلامی قدیماً و حدیثاً، در کتاب "دراسات فی الاسلام"، بیروت: دارالفارابی، 1981م.

   انصاری، مرتضی‌بن‌محمدامین ،  کتاب المکاسب، به‌تحقیق سیدمحمد کلانتر، بیروت: مؤسسة النور، 1410ق.

   انصاری، مرتضی‌بن‌محمدامین، المکاسب، قم: الهادی، 1418ق.

   انصاری، مرتضی‌بن‌محمدامین، فرائد الاصول، قم: مجمع الفکر الاسلامی، 1422ق.

   باقری، سعید، بررسی تاریخی مفهوم حق، به‌راهنمایی دکتر حسن جعفری‌تبار، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، گروه حقوق خصوصی و اسلامی، 1386.

   بلقزیز، عبدالإله، الدولة فی الفکر الاسلامی المعاصر، بیروت: مرکز دراسات الوحدة العربیة، منتدی إقراء الثقافی، 2004م.

   توفیق، خالد، رسالة التشیع فی العالم المعاصر، قراءة فی اطروحة الطباطبائی: الثابت والمتغیّر فی حرکة الفقه الاسلامی، مؤسسۀ ام‌القری، 1418ق.

   جاویدی، مجتبی، «حق طبیعی یا حق پوزیتیویستی؛ بازتعریف مفهوم حق در حقوق اسلامی»، پژوهشنامۀ حقوق اسلامی، س16، ش2، 1394، 115 تا 137

   جوادی آملی، عبدالله ، تفسیر موضوعی قرآن کریم، فطرت در قرآن، قم: اسراء، 1378.

   جوادی آملی، عبدالله، حق و تکلیف در اسلام، قم: اسراء، 1384.

   جوادی آملی، عبدالله ، رحیق مختوم، قم: اسراء، 1386.

   جوادی آملی، عبدالله ، فلسفۀ حقوق بشر، قم: اسراء، 1375.

   جوادی آملی، عبدالله، جامعه در قرآن، قم: اسراء، 1389.

   حب‌الله، حیدر، شمول الشریعه، بیروت: دار روافد، 1439ق.

   حسینی، عبدالرحیم، رساله‌ای در باب حق و حکم، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، 1387.

   حکمت‌نیا، محمود، «نظریۀ حق از دیدگاه محمدحسین غروی اصفهانی (محقق اصفهانی)»، حقوق اسلامی، س9، ش 34، 1391، 7 تا 38

   حکیم، محمدتقی، الاصول العامة للفقه المقارن، بیروت: دار الاندلس، 1979.

   خمینی، روح‌الله، الرسائل، قم: اسماعیلیان، 1410ق.

   خمینی، روح‌الله، تنقیح الاصول، تقریر: حسین اشتهاردی، تهران: تنظیم و نشر آثار الامام الخمینی، 1419ق.

   خویی، ابوالقاسم، مصباح الاصول، به‌تقریر محمدسرور واعظ الحسینی، قم: داوری، 1417ق.

   خویی، ابوالقاسم، مصباح الفقاهه فی المعاملات، بیروت: دار الهادی، 1412ق.

   خیری، حسن، «مقایسۀ پارادایم دینی (اسلامی) با پارادایم‌های اثباتی، تفسیری و انتقادی»، فصلنامۀ معرفت فرهنگی اجتماعی، س 1، ش4،  1389، 7 تا 21

   رأفت عثمان، محمد، الحقوق و الواجبات و العلاقات الدولیة فی الاسلام، بیروت: دارالضیاء، بی‌تا.

   رهبر، عباسعلی، «فهم هرمنوتیکی عقل و دین در ساحت گفتمانی تجدید حیات اسلام»، فصلنامۀ پژوهش‌های راهبردی سیاست، س1، ش 4، 1392، 77تا104

   زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، بیروت: دارالفکر المعاصر، 1421ق.

   زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، بیروت: دارالفکر المعاصر، 1412ق.

   زرگری‌نژاد، حسن، رسائل مشروطیت، تهران: کویر، 1374.

   سبحانی، جعفر، الوسیط فی اصول الفقه، قم: امام الصادق، 1422ق.

   سروش، عبدالکریم، قبض و بسط تئوریک شریعت، تهران: صراط، 1371.

   شاطبی، ابراهیم‌بن‌موسی، الموافقات، بیروت: دار المعرفة، بی‌تا.

   شرفی، عبدالمجید، اسلام و مدرنیته، ترجمۀ مهدی مهریزی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1383.

   شعرانی، عبدالوهاب‌بن‌احمد، المیزان الکبری الشعرانیة، بیروت: دار الکتاب العلمیة، 1971م.

   شـــفیعی، علی، گفت‌وگو‌های نظریه‌پردازی در فقـــه و اصول، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1395.

   صدر، سید محمد باقر، قاعدة لاضرر و لاضرار، تقریر سید کمال حیدری (بدون مشخصات کتابشناختی/ به نقل از نرم افزار جامع فقه اهل البیت).

   طباطبایی، محمدحسین، اصول فلسفه و روش رئالیسم، تهران: صدرا، 1385.

   طوسی، محمدبن‌حسن، المبسوط، تهران: المکتبة المرتضویه، 1351.

   علم‌الهدی، علی‌بن‌حسین، الذریعة الی اصول الشریعة، به‌کوشش ابوالقاسم گرجی، تهران: بی‌نا، 1348.

   علیدوست، ابوالقاسم، فقه و مصلحت، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، 1390.

   غزالی، محمدبن‌محمد، المستصفی فی علم الأصول، بیروت: دارالکتب العلمیة، 1413ق.

   غزالی، محمدبن‌محمد، المستصفی من علم الاصول، بیروت: مؤسسه الرساله، 1417ق.

   فاسی، علال، مقاصد الشریعة الاسلامیة و مکارمها، بیروت: دار البیضاء، 1382ق.

   فنایی، ابوالقاسم، انتظار بشر از دین؛ درنگی در صورت مسئله، قم: دفتر تبلیغات اسلامی، 1375.

   فیرحی، داود، «استعاره‌های دولت در فقه سیاسی معاصر شیعه»، فصلنامۀ سیاست، س 10، ش 3،  1390، 205تا 226

   قاری سیدفاطمی، محمد، «قلمرو حق‌ها در حقوق بشر معاصر، جهان‌شمولی در قبال مطلق‌گرایی»، فصلنامۀ مفید، س 5، ش 2،  1381، 3، 4 تا 20

   قراقی، احمدبن‌ادریس، الفروق، المملکة العربیة السعودیة: وزارة الشئون الاسلامیة و الاوقاف و الدعوة و الارشاد، 1302.

   قربان‌نیا، ناصر، حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، تهران: پژوهشکدۀ فرهنگ و اندیشۀ اسلام، 1390.

   القرضاوی، یوسف، الاسلام والعلمانیه وجهاً لوجه، القاهره، مکتبه وهبه، 1995.

   قطب، محمد، العلمانیون و الاسلام، القاهرة، بیروت: دار الشروق، 1994م.

   القمی، محمد حسن (مقرر)،« قاعدة نفی الخلوّ، تقریرا لأبحاث الاستاذ الحجة الشیخ صادق اللاریجانی»، مجله دراسات اصولیة، السنة الثالثة، العدد التاسع، 1428ق، 160 تا 195

   قنبری، حسن، «نگاهی به مکتب‌های الهیاتی جدید»، مجلۀ پژوهش و حوزه، س7، ش 26، 1389، 117تا 142

   کاسانی، ابوبکر، بدائع الصنائع، قاهره: بی‌نا، 1406ق.

   کوهن، توماس، ساختار انقلاب‌های علمی، ترجمۀ احمد آرام، تهران: سروش، 1369.

   مبلغـــی، احمد، «النظریة الفقهیه؛ امکانیتهـــا و مکونات‌ها»، فصلنامۀ پژوهش‌های اصولی، س3، ش 11، 1390، 22 تا 45

   محقق داماد، مصطفی، قواعد فقه، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، 1423.

   محمصانی، صبحی، فلسفة التشریع فی الإسلام، بیروت: دار العلم للمائین، 1371.

   مصباح، مجتبی، فلسفه اخلاق، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (^{رحمة الله علیه})، 1378.

   مطهری، مرتضی، یادداشت‌های استاد مطهری، تهران: صدرا، بی‌تا.

   مغنیه، محمدجواد، الشیعه فی‌المیزان، قم: دارالکتب الاسلامی، 1427ق.

   ملکیان، مصطفی، راهی به ر‌هایی، تهران: نگاه معاصر، 1381.

   منوچهری، عباس، «اندیشۀ سیاسی به مثابۀ دانشی میان‌رشته‌ای: روایتی دلالتی‌پارادایمی»، مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، س7،  شمارۀ 26، 1394، 22-1.

   مورن، ادگار، درآمدی بر اندیشه‌ی پیچیده‌، ترجمه افشین جهاندیده، تهران: نشر نی، 1379.

   میراحمدی، منصور و میثم قهرمان، «امکان‌سنجی تحلیل پارادایمی در فلسفه سیاسی فارابی»، دوفصلنامۀ سیاست نظری،  س 7،  ش 15، 1393، 1 تا 28

   نراقی، احمدبن‌محمدمهدی، عوائد الایام، به‌تحقیق مرکز الأبحاث و الدراسات الاسلامیه، قم: مکتب الاعلام الاسلامی، 1375.

   هیک، جان، اسطورۀ تجسد خدا، ترجمۀ عبدالرحیم سلیمانی و محمدحسن محمدی مظفر، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب، 1376.

   یزدی، محمدکاظم‌بن‌عبدالعظیم، حاشیه بر مکاسب، قم: موسسة طیبة لاحیاء التراث، 1429ق.

   یزدی، محمدکاظم‌بن‌عبدالعظیم، حاشیه علی مکاسب، کتاب بیع، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا.

   1. Bloesch، D (1994)، Holy Scripture: Revelation، Inspiration and. Interpretation، Carlisle: The Paternoster Press.
   2. Gert، Bernard (1995)، “Rationality” in The Cambridge Dictionary of Philosophy، by Robert Audi، Cambridge: Cambridge University Press.
   3. Hobbes، Thomas (1949)، The Citizen، edited by S. P. Lambrecht. New York: Dover Publication.
   4. Hume، D (1975)،“Enquiry concerning Human Understanding”، in Enquiries concerning Human Understanding and concerning the Principles of Morals، by L.A.Selby-Bigge، 3rd ed. revised by P. H. Nidditch، Oxford: Clarendon Press.
   5. Kung, H (1980), Christianity and the Worid Religions, London: Doubleday and Company.
   6. Planetey، Alain (1996)، Definition et principes de l'order public،
   7. Walker، Divid (1980)، The Oxford Companion to Law، Oxford: Clarendon Press.