How Allameh Halli faced Khabar Vahed

Document Type : Original Article

Authors

• Hamed Mostafavi Fard ¹
• Mahdi Ebadi ²

¹ Assistant Professor of ValiAsr University, Rafsanjan

² Assistant Professor of Shahrood University of Medical Sciences

10.22067/jfiqh.2021.70738.1122

Abstract

The school of Motekallmin –theologians- (Baghdad) lost its effectiveness over time due to the loss of the first books and works, and this inefficiency showed itself more with the emergence of a wave of Shaz fatwas in the jurisprudence of Ibn Idris Hilli. On the other hand, Shia jurisprudence was criticized by the opponents due to its simplicity, and therefore the raging wave of opposition to Khabar Vahed gradually subsided and the theory of the authetiicity of Khabar Vahed was proposed by Allameh Hilli. Allameh Hilli, unlike his predecessors, established various arguments about the authenticity of Khabar Vahed, and following the theory of the authenticity of Khabar Vahed,, the discussion of the narrators' conditions also became relevant and important, and the dual-centered division of traditions  was replaced by four-fold diversification.
Among these four types, due to the requirement of faith, Allameh considered the Movassaq ones as lacking in authenticity and considered only the Sahih  and the Hassan ones to be accepted. But on the other hand, he offered solutions to bring himself closer to the early companions in practice and to authenticate the narrations which are not Hassan or Sahih, and the theory of Injebar ( compensaion ) was the most important tool to achieve this.

Keywords

• School of Hilla
• Allameh Hilli
• Khabar Vahed
• Variation of Quartet
• Injebar theory

Main Subjects

• Principles of jurisprudence

---

References

قرآن کریم

ابن‌شهیدثانی، حسن‌بن‌زین‌الدین. معالم الدین و ملاذ المجتهدین. قم: نشر اسلامی. 1417ق.

ابن‌شهیدثانی، حسن‌بن‌زین‌الدین. منتقى الجمان فی الأحادیث الصحاح و الحسان. قم: نشر اسلامی. 1362.

استرآبادی، محمدامین‌بن‌محمدشریف، سیدنورالدین عاملی. الفوائد المدنیة و الشواهد المکیة. قم: اسلامی. 1424ق.

امین، محسن. اعیان الشیعة. بیروت: دار التعارف. 1406ق.‌

آقا بزرگ طهرانی، محمدمحسن. الذریعة الی تصانیف الشیعة. بیروت: دار الأضواء. 1403ق.

تقی‌الدین حلی، حسن‌بن‌على. رجال ابن‌داود. تهران: دانشگاه تهران‌. 1383.

تونی، عبدالله‌بن‌محمد. الوافیة فی اصول الفقه. قم: مجمع الفکر الإسلامی. 1412ق.

تفرشی، مصطفی‌بن‌حسین. نقد الرجال. قم: آل‌البیت(ع). 1418ق.

جزائرى، سیدنعمت‌الله. منبع الحیاة و حجیة قول المجتهد من الأموات. بیروت: اعلمی. 1401ق.

حب‌الله، حیدر. نظریة السنة فی الفکر الإمامی الشیعی: التکون و الصیرورة. بیروت: الإنتشار العربی. 2006م.

حسینی میلانی، علی. تحقیق الأصول. قم: آلاء. 1425ق.

ربانی، محمدحسن. دانش درایة الحدیث. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی. 1380.

شهیدثانی، زین‌الدین‌بن‌علی. الرعایة فی علم الدرایة. قم: چاپخانهٔ آیت‌الله مرعشی نجفی. 1408ق.

شهیدثانی، زین‌الدین‌بن‌علی. الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة. قم: داوری. 1410ق.

شهیدثانی، زین‌الدین‌بن‌علی. رسائل الشهید الثانی. قم: بوستان کتاب. 1422ق.

شهیدثانی، زین‌الدین‌بن‌علی. مسالک الأفهام إلى تنقیح شرائع الإسلام. قم: المعارف الإسلامیة. 1413ق.

شیخ بهائی، محمدبن‌حسین‌. مشرق الشمسین و اکسیر السعادتین. قم: بصیرتی. بی‌تا.

طوسی، محمدبن‌حسن. العدة فی أصول الفقه. قم: بی‌‌نا. 1417ق.

طوسی، محمدبن‌حسن. الفهرست. نجف: مرتضوی. بی‌تا.

طوسی، محمدبن‌حسن. رجال الشیخ الطوسی: الابواب. نجف: حیدریه. 1381ق. ‌

طباطبایی حکیم، محسن. مستمسک العروة الوثقى. قم: دار التفسیر. 1416ق.

علم‌الهدی، علی‌بن‌حسین. رسائل الشریف المرتضى. قم: دار القرآن الکریم. 1405ق.

عاملی، حسین‌بن‌عبدالصمد. وصول الأخیار إلى أصول الأخبار. قم: مجمع الذخائر الإسلامیة. 1401ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. تحریر الأحکام الشرعیة على مذهب الإمامیة. قم: امام صادق(ع). 1420ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. تهذیب الوصول الى علم الأصول. لندن: امام علی(ع). 1380ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. خلاصة الأقوال. قم: نشر الفقاهة. 1417ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. مبادی الوصول إلى علم الأصول. قم: مکتب الإعلام الإسلامی. 1404ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. مختلف الشیعة فی أحکام الشریعة. قم: نشر اسلامی. 1413ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. منتهى المطلب فی تحقیق المذهب. مشهد: مجمع البحوث الإسلامیة. 1414ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. نهایة الوصول الى علم الأصول. قم: امام صادق(ع). 1425ق.

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف. نهج الحق و کشف الصدق. قم: دار الهجرة. 1421ق.

فیض کاشانى، محسن. الوافی. اصفهان: امام امیرالمؤمنین علی(ع). 1406ق.

کرکی عاملى، حسین‌بن‌شهاب‌الدین. هدایة الأبرار إلى طریق الأئمّة الأطهار. بی‌جا: بی‌نا. بی‌تا.

محقق حلی، جعفربن‌حسن. معارج الأصول. قم: آل‌البیت(ع). 1403ق.

مصطفوی فرد، حامد، سیدکاظم طباطبایی‌پور، غلامرضا رئیسیان. «چگونگی مواجههٔ شیخ طوسی با گفتمان مفید و مرتضی در مسئلۀ «حجیت خبر واحد»، فقه و اصول. دوره49، ش111، زمستان1396، 153تا172، DOI 10.22067/jfu.v49i4.46556

مصطفوی فرد، حامد، سیدکاظم طباطبایی‌پور، غلامرضا رئیسیان. «حاکمیت پارادایم عدم‌حجیت اخبار آحاد بر گفتمان فقهای شیعی سدۀ 5تا7»، فقه و اصول. دوره50، ش113، تابستان1397، 135تا159،  10.22067/jfu.v50i2.47939DOI

مقدس اردبیلی، احمدبن‌محمد. مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان. قم: نشر اسلامی. بی‌تا.

موسوی عاملی، محمدبن‌علی. مدارک الأحکام فی شرح شرائع الاسلام. قم: آل‌البیت(ع). 1410ق.

موسوی عاملی، محمدبن‌علی. نهایة المرام فی شرح مختصر شرائع الإسلام. قم: نشر اسلامی. 1413ق.

نجاشی، احمدبن‌علی. رجال النجاشی (فهرست اسماء مصنفی الشیعة). قم: جامعۀ مدرسین حوزهٔ علمیه. 1407ق.

نوری، حسین‌بن‌محمدتقی. خاتمة مستدرک الوسائل. قم: آل‌البیت(ع). 1416ق.