How Shaykh Ṭūsī Encountered the Discourse of Mufīd and Murtaḍā on the “Validity of an Isolated Tradition”

Document Type : Research Article

Authors

• Hamed Mustafawifard ¹
• Sayyid Kazem Tabatabaeipour ²
• Gholamreza Ra’isiyan ³

¹ Ph.D. Graduate of the Qur’ān and Ḥadīth Sciences, Ferdowsi University of Mashhad

² Professor, Ferdowsi University of Mashhad

³ Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad

10.22067/jfu.v49i4.46556

Abstract

From the age of Shaykh Mufīd (d. 413) up to Muḥaqqiq Ḥillī (d.
676), we have witnessed an approach within the Imāmiyya discourse, which, by non-acceptance of traditions narrated by a single sources (āḥād), suffices with traditions narrated by several sources (mutawātir) and wrapped in evidences. In the meantime, Shakh Ṭūsī has not only considered as valid the āḥād traditions in his book, Al-‘Udda fī Uṣūl al-Fiqh, but has also claimed consensus in this respect, a claim that is in contradiction to the consensus claimed by Sayyid Murtaḍā. To resolve this contradiction various patterns have been presented by the Imāmiyya scholars. A brief look at the collected works of Shaykh Ṭūsī indicates that he too has not been committed to his claimed consensus and has preferred the view of invalidity of the āḥād traditions in most of his works. Such evidences suggest that instead of interpreting the discourse of Sayyid Murtaḍā, one should turn to a new explanation of Shaykh Ṭūsī’s view about the way to encounter āḥād traditions. It seems that Ṭūsī is also within discourse of Mufīd and Murtaḍā. Since his masters’ approach would result in putting aside a great part of the sunna and therefore turning to the verdict of intellect and scholarly principles, he has presented a new version of “principality of evidences school” (Mufīd’s and Murtaḍā’s school) so that by relying on it to make some development in accepting traditions.

Keywords

• Shaykh Ṭūsī
• Shaykh Mufīf
• Sayyid Murtaḍā
• isolated tradition
• principality of evidences

---

References

قرآن کریم.

 

ابن ادریس، محمد بن احمد، السرائر، نجف: مکتبة الروضة الحیدریة، 1429 ق.

 

ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم: جامعه مدرسین، 1404 ق.

 

ابن‌حزم، علی بن أحمد، الإحکام فی أصول الأحکام، بیروت: دار الآفاق الجدیدة، بی‌تا.

 

ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، التبصرة فی أصول الفقه، دمشق: دار الفکر، 1403 ق.

 

ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی ، اللمع فی أصول الفقه، بیروت: دارالکتب العلمیة، 1405 ق.

 

استرآبادی، محمد امین، الفوائد المدنیة و الشواهد المکیة، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، 1424 ق.

 

امام الحرمین، عبدالملک بن عبدالله، التلخیص فی أصول الفقه، بی‌جا: دار البشائر الإسلامیة، بی‌تا.

 

انصاری، مرتضی بن محمد امین، فرائد الأصول، قم: مجمع الفکر الاسلامی، 1428 ق.

 

تقوی اشتهاردی، حسین، تنقیح الأصول (تقریرات درس امام خمینی «ره»)، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، 1418 ق.

 

حب الله، حیدر، نظریه السنه فی الفکر الامامی الشیعی (التکون و الصیروره)، بیروت: الانتشار العربی، 2006 م.

 

رضاداد، علیه و سیدکاظم طباطبایی، «گاه شماری آثار شیخ طوسی»، مطالعات اسلامی، شماره 80، تابستان، 1387.

 

شهید اول، محمد بن مکی، ذکری الشیعة فی أحکام الشریعة، قم: مؤسسة آل البیت (ع) لإحیاء التراث. 1419 ق.

 

شیخ بهائی، محمد بن حسین، الوجیزة فی علم الدرایة، نسخه خطی «موقع مرکز الفقیه العاملی لإحیاء التراث»، ناسخ: علی حسینی تفرشی، بی‌تا.

 

شیخ بهائی، محمد بن حسین ، زبدة الأصول، قم: مرصاد، 1423 ق.

 

صدر، محمد باقر، الاسس المنطقیه للاستقراء، بیروت: دارالتعارف للمطبوعات، 1402 ق.

 

طباطبایی، سیدکاظم و علیه رضاداد، «جامع‌نویسان پیش از کلینی»، علوم حدیث، شماره 51، بهار، 1388.

 

طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1363 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، الاقتصاد، تهران: منشورات مکتبة جامع چهلستون، 1400 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، 1409 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، 1409 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، العدة فی أصول الفقه (عدة الأصول)، قم: ستاره، 1417 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، قم: المکتبة المرتضویة لإحیاء آثار الجعفریة، 1351 ق.

 

طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1364 ق.

 

علم‌الهدی، علی بن حسین، الانتصار، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، 1415 ق.

 

علم‌الهدی، علی بن حسین، الذریعة، تهران: دانشگاه تهران، 1346 ق.

 

علم‌الهدی، علی بن حسین، رسائل الشریف المرتضی، قم: دارالقرآن الکریم، 1405 ق.

 

کاظمی خراسانی، محمدعلی، فوائد الاُصول (تقریرات درس محمدحسین نائینی)، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1376 ق.

 

محقق حلی، جعفر بن حسن، معارج الأصول، قم: مؤسسة آل البیت (ع)، 1403 ق.

 

واعظ‌زاده خراسانی، محمد، «نخستین جوامع حدیث (تحقیق درباره کتاب کافی)»، نامه آستان قدس، شماره 7، مردادماه، 1340.