Semantic and pragmatic analysis of Sheikh Ansari's three precepts in authority of khabar vahed

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor of Ilam University

2 PhD student of Fiqh and Fundamentals of Islamic Law, Ilam University

Abstract

The scientific rules and frameworks of understanding meaning are described under the title of semantics and pragmatics in different fields of linguistics. Considering that it is possible to access one of the main sources of Islam, that is, the sunnah of the Messenger of God (PBUH) through the oral and written traditions of the sunnah and the so-called khabar kahed, the semantic and pragmatic analysis of the premises raised by the great imami researcher of principles "Sheikh Ansari" in the topic of the authority of khabar vahed can illustrate the importance of  these methods. In this article, an attempt has been made to explain this position by using library tools and descriptive-analytical method. The results of the analysis of the triple preliminaries of the validity of the khabar vaheds in Sheikh Ansari's statement indicate that it corresponds to the principles of pragmatics simultaneously and in parallel, the principles of semantics such as the principle of Grice's cooperation in creating communication, the integration of form-oriented and role-oriented linguistics in the emergence of originality, as well as the context theory in semantics.

Keywords

Main Subjects


آخوند خراسانی، محمدکاظم‌بن‌حسین، کفایة الاصول، قم: نشر حقوق اسلامی، 1440ق.
آقا گل‌زاده، فردوس، زبانشناسی حقوقی (نظری و کاربردی)، تهران: علم، 1391.
آزاد، علیرضا و دیگران، «مبانی مشترک اصول فقه و هرمنوتیک کلاسیک در فهم متن»، فصلنامۀ فقه و اصول دانشگاه فردوسی، س48، ش105، 1395، 9تا28.
آیتی، محمدرضا، تحریر المکاسب، تهران: سمت، 1395.
افخمی، علی، «نظریۀ معنایی اصالت ظهور در اصول فقه شیعه»، مجلۀ علوم قرآنی و ادبیات عرب دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران، 1381.
امیری، میلاد، «زبانشناسی در اصول فقه»، فصلنامۀ حقوقی انجمن علمی بخش حقوق دانشگاه شیراز، س2، ش3، 1395،  18تا34 .
انصاری، مرتضی‌بن‌محمدامین، فرائد الاصول، قم: مجمع الفکر الاسلامی، 1434ق.
انصاری، مرتضی‌بن‌محمدامین، المکاسب، قم: مجمع الفکر الاسلامی، 1434ق.
باقری، مهری، مقدمات زبانشناسی، چاپ‌دهم، تهران: قطره، 1386.
تیموری نسب، سهیل، «ارتباط هرمنوتیک و اصول فقه با تأکید بر مباحث الفاظ»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتهٔ فقه و حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، 1395.
جباری، مصطفی، ترجمة المعالم الجدیدة للأصول، چاپ‌اول، سمنان: انتشارات دانشگاه سمنان، 1387.
جباری، مصطفی؛ حسین رضویان، «ردپای زبانشناسی حقوقی در متون فقهی»، مجلۀ فقه و حقوق اسلامی دانشگاه سمنان، س7، ش12، بهار و تابستان 1394، 41تا64.
حرعاملی، محمدبن‌حسن، وسائل الشیعة، قم: آل البیت، 1424ق.
خسروپناه، عبدالحسین؛ مهدی نجفی‌مقدم، «بررسی اصولی احوال الفاظ و ارتباط آن با هرمنوتیک»، فصلنامۀ علمی پژوهشی کلام اسلامی،س26 ، ش83، 1396، صص101تا127.
دبیرمقدم، محمد، «زبانشناسی نظری، پیدایش و تکوین دستور زایشی»، تهران: سمت، 1383.
ذاکری، مهدی؛ سیدجبار موسوی، «بررسی تطبیقی دیدگاه‌های هرمنوتیکی شلایرماخر و علمای اصول»، مجلۀ فلسفۀ دین، س11، ش4، 1393، صص 645تا664.
ربانی، محمدحسن، اصول و قواعد فقه الحدیث، قم: بوستان کتاب قم، 1383.
رضایی، حدائق، «زبانشناسی و علم اصول فقه؛ نگاهی مقابله‌ای به بحث الفاظ در علم اصول فقه و مباحثی از علم اصول فقه»، مجلۀ پژوهش‌های زبان‌های خارجی، نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، س49، ش200، 1385، صص 185تا198.
ساجدی، ابوالفضل و دیگران، «نقد مبنایی هرمنوتکی شلایرماخر»، فصلنامۀ علمی پژوهشی کلام اسلامی، س21، ش 83، 1391، صص 29تا59.
سلمانپور، محمدجواد، «رابطۀ مبانی فهم فقهی متون وحیانی با معناشناسی و هرمنوتیک»، فصلنامۀ اندیشۀ دینی دانشگاه شیراز،س4، ش10،1383، صص63تا84
شب‌خیز، محمدرضا؛ عباد محمدتبار، اصول فقه دانشگاهی، تهران: آوا، 1393.
صدر، محمدباقر، بحوث فی علم الاصول، به‌تقریر سیدمحمود هاشمی شاهرودی، قم: دائرة المعارف الفقه الاسلامی، 1426ق.
صفوی، کورش، درآمدی بر معناشناسی، تهران: سورۀ مهر، 1392.
صفوی، کورش، آشنایی با زبانشناسی در مطالعات ادب فارسی، تهران: علمی، 1391.
صفوی، کورش، آشنایی با معنی‌شناسی، تهران: پژواک کیهان، 1386.
عابدی سر آسیا، علیرضا و همکاران، «هرمنوتیک واصول فقه: نگاهی به انواع قصدی‌گرایی در غرب و مقایسۀ آن با دیدگاه تفسیری اصولیان شیعه»، مطالعات اسلامی؛ فقه واصول، س42، ش85، 1389، صص67تا84.
عباسی، محمدمسعود، ترجمه و شرح رسائل، قم: دار العلم، 1392.
عزیزی، سیروس؛ نگار مؤمنی، زبانشناسی حقوقی؛ درآمدی بر زبان، جرم و قانون، تهران: جهاد دانشگاهی، 1391.
عموزاده مهدیرجی، محمد و منوچهر توانگر، کاربرد‌شناسی جورج یول، تهران: سمت، 1395.
غروی نائینی، نهله، فقه الحدیث و روش‌های نقد متن، تهران: دفتر نشر آثار علمی دانشگاه تربیت مدرس، 1379.
محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی، تهران: دانشگاه تهران، 1397.
محمدی خراسانی،علی،شرح رسائل،قم: دار الفکر،1391.
مختار عمر، احمد، معناشناسی، ترجمهٔ سیدحسین سیدی، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی، 1385.
مدیر شانه‌چی، کاظم، علم الحدیث، قم: دفتر انتشارات اسلامی، 1390.
مروارید، محمود، «نظریات شئ‌انگارانه معنا در فلسفۀ تحلیلی و علم اصول»، مجلۀ نقد و نظر، س10، ش39و40، 1384، صص 83تا131.
مزبان، علی‌حسن، درآمدی بر معناشناسی در عربی، ترجمۀ فرشید ترکاشوند، تهران: سمت، 1397.
ملکیان، مصطفی، «مباحث الفاظ اصول فقه در میان دانش‌های زبانی؛ جفرافیای دانش‌های زبانی»، مجلۀ نقد و نظر، س10، ش37و 38، 1384،  صص70تا85.
میرجلیلی، علی‌محمد، روش و مبانی فقه الحدیث، یزد: انتشارات دانشگاه یزد، 1395.
Grice، Paul، (1989)، “Studies in the Way of Words”، Logic and Conversation، Harvard University Pres.
CAPTCHA Image