A Research on the Nature of Aṣl-i Muḥriz (Confirming Principle) with an Emphasis on the Perspectives of Muḥaqqiq Nā’īnī and Shahīd Ṣadr

Document Type : Research Article

Authors

• Hadi Mesbah ¹
• Muhammad Hasan Ha’eri ²
• Mujtaba Elahi Khorasani ³

¹ Ph.D. Student of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Ferdowsi University of Mashhad, International Pardis

² Professor, Ferdowsi University of Mashhad

³ Assistant Professor, Khorasan Razavi Islamic Propagation Office

10.22067/fiqh.v47i20.27812

Abstract

Although ‘Allāma Ḥillī and Shaykh Anṣārī have pointed out the feature of confirmation (iḥrāz) in some of the practical principles, its refinement has been one of Mīrzā-yi Nā’īnī’s initiatives. He divided the practical principles into “confirming and non-confirming. The confirming principle determines the practical duty of the religiously
ccountable (mukallaf) in view of reality, such as: istiṣḥāb (presumption of continuity), principle of soundness (ṣiḥḥat), and the principle of leisure and violation (firāq wa tajāwuz); however, if reality is not taken into consideration, it is called “non-confirming principle, such as: barā’at (disavowal) and takhyīr (choosing between two or more alternatives). Concerning these principles, Muḥaqqiq Nā’īnī maintains that the principle that represents something dubious as real is tanzīlī (substituted) principle, such as principality of ritual purification (ṭaḥāra) and principality of lawfulness; and when, it maintains doubt, and probability as certitude, like istiṣḥāb, it would be regarded as confirming principle. There are many objections posed against the views of Muḥaqqiq Nā’īnī, among which are the objections by Muḥaqqiq Khū’ī and ‘Allāma Shahīd Ṣadr. The latter does not accept Nā’īnī’s confirming principle and uses this term in another sense. Knowing the distinction between the principles and authority of denotations (amārāt) as the difference in their provision criteria, he interprets the confirming principle as such. The most important outcome of the confirming principle is its precedence over non-confirming principle in contradictions. Stating the distinction between the principles and denotations from the viewpoint of Nā’īnī and Ṣadr, the writer seeks to elucidate the nature of “confirming principle” and its outcome from the viewpoints of these two scholars.

Keywords

• confirming principle
• non-confirming principle
• practical principle
• denotation

---

References

ابن منظور، محمدبن‌مکرم، لسان العرب، بیروت ـ لبنان، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، 1414ق.

 

اسلامی، رضا، بررسی تطبیقی ماهیت حکم ظاهری با تکیه بر آرای شهید صدر، قم، مؤسسه بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)، چاپ اول، 1380.

 

انصاری، مرتضی‌بن‌ محمد امین، فرائد الأصول، قم، مجمع الفکر الاسلامی‏، 1428ق.

 

ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، تهران‏، قلم‏، الطبعه الأولی، 2007 م‏.

 

بجنوردی، حسن، منتهی الأصول، تهران چاپ اول، 1380.

 

جوهری، اسماعیل‌بن‌حماد، الصحاح ـ تاج اللغة و صحاح العربیة، بیروت ـ لبنان، دارالعلم للملایین، 1410ق.

 

حرّ عاملی، محمد‌بن‌ حسن، وسائل‌الشیعة، قم ـ ایران، مؤسسه آل‌البیتع، 1409ق.

 

حسینى شاهرودى، محمود، نتائج الأفکار فی الأصول، قم، چاپ اول، 1385.

 

حکیم، محمد‌تقی، الأصول العامة فی الفقه المقارن، قم، چاپ دوم، 1418ق.

 

حلی، حسین، أصول الفقه، قم، چاپ اول، 1432 ق.

 

خمینی، ‌روح‌الله، تهذیب الأصول، مقرر جعفر سبحانی تبریزی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1423ق.

 

خمینی، ‌روح‌الله ، مناهج الوصول الی علم الاصول، قم، مؤسسة تنظیم و نشر آثار الامام الخمینی، الطبعه الاولی، 1414ق.

 

خویی، ابوالقاسم، اجود التقریرات، تقریرات درس آیت‌الله میرزا محمدحسین نائینی، قم، چاپ اول، 1352.

 

خویی، ابوالقاسم، مصباح‌الاصول، مقرر محمد سرور واعظ الحسینی البهسودی، قم، مکتبة الداوری، 1417ق.

 

روحانی، محمدحسین، منتقی الأصول، چاپ اول، قم، 1413 ق.

 

سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، مقرر سید‌محمود جلالی مازندرانی، قم، مؤسسة الإمام الصادق ع، 1414ق.

 

سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الأصول، موسسة المنار، قم، بی‌تا.

 

سیستانی، علی، الرافد فی علم الأصول، مقرر سیدمنیر سیدعدنان قطیفی، قم، چاپ اول، 1414ق.

 

شهیدی‌پور زنجانی، محمدتقی، الفرق بین الأمارات والاصول، تقریرات اصول 91-92، سایت شخصی http://shahidipoor.ir.

 

صدر، محمدباقر، بحوث فی علم الاصول، مقرر محمود هاشمی شاهرودی، قم، 1405ق.

 

صدر، محمدباقر، دروس فی علم الأصول، الحلقة الثالثة (پانوشت ‏علی‌اکبر حائری)، قم، طبع مجمع الفکر، 1423ق.

 

صدر، محمدباقر، دروس فی علم الاصول، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفة، 1418ق.

 

صدر، محمدباقر، مباحث الأصول، مقرر سید کاظم حائری، قم، 1408ق.

 

طباطبایى حکیم، محمدسعید، المحکم فی أصول الفقه، قم، چاپ اول، 1414 ق.

 

طباطبایى حکیم، محمدسعید، التنقیح، بیروت، چاپ اول، 1431 ق.

 

عراقی، ضیاء‎ الدین، بدائع الافکار فی الأصول، مقرر هاشم آملی، نجف اشرف، 1370ق.

 

عراقی، ضیاء‎ الدین، مقالات الاصول، تحقیق الشیخ محسن العراقی و السید منذر الحکیم، المحققة الاولی، مجمع الفکر الاسلامی، 1414ق.

 

علامه حلی، حسن‌بن‌یوسف، نهایة الوصول الی علم الأصول، قم، چاپ اول، 1425ق.

 

فضلی، عبدالهادی، دروس فی أصول فقه الإمامیة، بیروت ـ لبنان، الغدیر، الطبعة الثانیة، 1427ق.

 

فیروزآبادی، مرتضی، عنایة الأصول، ‌قم، انتشارات فیروزآبادی، 1400ق.

 

فیومی، احمدبن‌ محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم ـ ایران، منشورات دارالرضی، بی‌تا.

 

قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران ـ ایران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، 1412ق.

 

مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، قم، دفتر نشر الهادی، الطبعة الخامس، 1413ق.

 

مظفر، محمدرضا، أصول الفقه، قم، طبع انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1430ق.

 

مکارم شیرازی، ناصر، انوار الأصول، مقرر احمد قدسی، قم، چاپ دوم، 1428ق.

 

نائینی، محمدحسین، فوائد‌الاصول، مقرر محمد‌علی کاظمی، قم، جامعه مدرسین، 1404ق.

 

هاشمی شاهرودی، محمود، موسوعة الفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیتع، قم، موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، 1430ق.