Possibility of Qiṣāṣ (Retaliated Punishment) of Father by the Child in Legal Opinions and Penal Laws

Document Type : Research Article

Author

Assistant Professor of Hazrat Masoumeh University

Abstract

The impossibility of qiṣāṣ of father for murdering the child is unanimously agreed upon by the Imāmī jursprudents; however, presuming that the father does not directly commit murder of the child and the child inherits the right for qiṣāṣ against the father from the victim of crime, there is disagreement among the jurisprudent as to whether the child can retaliate the father in qiṣāṣ or not.
In this respect, a group of jurisprudents believe in the impossibility of qiṣāṣ of father. The evidences adduced by these jurisprudents include: priority analogy, the narration lā yaqādu wālidun bi waladihī (father is not retaliated for [killing] the child), the narration on qadhf (false accusation of unchastity), the general evidences concerning enjoinment of doing good to parents and keeping their company honorably.
A group of jurists have issued a legal decision (ḥukm) for the possibility of qiṣāṣ of father on this matter, too. This group of jurisprudents, while rejecting
the allusion to the priority analogy or to the narration on qadhf, have resorted to being content with agreed certitude in withdrawal from the application of qiṣāṣ evidences and have regarded the issue in question as included in generalities of qiṣāṣ evidences.
In this article, while doing a critical review of the evidences of both groups, the second view is preferred.
Islamic Penal Code, approved in 1370/1991, as well as the draft of Islamic Penal Code of 1388/2009 simply point out that if the murderer is the father or grandfather of the murdered person and the presumption discussed in this article is briefly carried out. Therefore, the jurisprudential analysis of this issue is of significance in clarifying the legal decision of this issue.

Keywords


قرآن مجید
ابن فهد حلی، احمد بن محمد، المهذب البارع فی شرح مختصر النافع، الاولی، مؤسسة النشر الإسلامی، قم، 1407 ق.
حر عاملی، محمدبن حسن، وسائل الشیعة، السادسة، المکتبة الإسلامیة، تهران، 1367.
حیدری، علی مراد، تحلیل فقهی حقوقی تأثیر خویشاوندی در قوانین کیفری ایران، رساله‌ی دکتری رشته حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران، پردیس قم، تابستان 1387.
خمینی، امام روح الله، تحریر الوسیلة، مؤسسة النشر الإسلامی، قم، بی تا.
خوانساری، سیّد احمد، جامع المدارک فی شرح مختصر النافع، الثانیة، مؤسسة اسماعیلیان، قم، 1405 ق.
خویی، سید ابو القاسم، مبانی تکملة المنهاج، مؤسسة إحیاء آثار الخویی، قم، 1422 ق.
دفتر آموزش روحانیون و تدوین متون فقهی معاونت آموزش قوه قضاییه، گنجینه‌ی آرای فقهی، قضایی، بی تا.
دارمی، عبدا... بن بهرام، سنن الدارمی، مطبعة الإعتدال، دمشق، بی تا.
سبزواری، سید عبد الاعلی، مهذب الاحکام فی بیان الحلال و الحرام، الرابعة، دفتر سبزواری، قم، 1413 ق.
شهید ثانی، زین الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، الثانیة، مجمع الفکر الإسلامی، قم، 1427 ق.
همو، مسالک الافهام إلی تنقیح شرایع الإسلام، الاولی، مؤسسة المعارف الإسلامیة، قم، 1413 ق.
شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی الفقه الإمامیة، الثانیة، الکمتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، قم، 1387 ق.
صانعی، یوسف، استفتائات قضایی، میزان، تهران، 1384.
علامه‌ی حلی، حسن بن یوسف، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، الاولی، مؤسسة النشر الإسلامی، قم، 1410 ق.
همو، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، الاولی، مؤسسة النشر الاسلإمی، قم، 1419 ق.
فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعة فی شرح تحریرالوسیلة (القصاص)، الثانیة، مرکز فقه الأئمة الأطهار (ع)، قم، 1422 ق.
فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام عن قواعد الأحکام، الاولی، مؤسسة النشر الإسلامی، قم، 1424 ق.
محقق حلی، جعفربن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، الخامسه، انتشارات استقلال، تهران، 1421 ق.
مقدس اردبیلی، أحمد، مجمع الفائدة و البرهان، الثانیة، مؤسسة النشر الإسلامی، 1421 ق.
نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، الثانیة، مؤسسة آل البیت (ع) لإحیاء التراث، قم، 1408 ق.
نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الإسلام، الرابعة، دارالکتب الإسلامیه، تهران،1374.
مرکز تحقیقات فقهی قوه قضائیه، معاونت توسعه قضائی، پیش نویس قانون مجازات اسلامی، قم، 1386.
CAPTCHA Image