درست است که دانشمندان ایران پس ازاسلام تا آغاز عصر صفوی بیشترکتاب های علمی خودرا دررشته های تخصصی خویش به زبان عربی نوشته اندوعالم هررشته ازعلوم باید ازعربیت تاآن برخوردار باشدکه بتواند درمیراث گذشتگان تتبع کند.لیکن عملا میبینیم طالبان علم در دانشکده های پزشکی ،داروسازی،گیاه شناسی،علوم و حتی رشته ی تاریخ و جغرافیای دانشکده ادبیات و علوم انسانی هنگام تتبع وتحقیق بیشتر به خواندن کتاب های دانشمندان مغرب میپردازند وکمتربه ماخذهای عربی رجوع میکنند.تنها دانشکده الهیات است که به تمام معنی سنت های اسلامی گذشته را باید حفظ کند.زیرا،قرآن، تفسیر،احادیث نبوی وائمه معصومین،عرفان و تصوف منطق وفلسفه و کلام اسلامی را نمیتوان از ماخذ غیر اسلامی تعلیم گرفت.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله