اصل معنای وصیت،اتصال است.و به همین لحاظ جریده های نخل را وصیت و وصاة نامندواز همین ماده است(واصی).به معنی روییدنیِ به هم پیوسته ودراصطلاح گاهی به معنی موعظه استعمال میشودوزمانی به معنی کارنیکی که برحسب تقاضای شخص،در غیاب وی یاپس از وفاتش انجام دهند.منتهی درفقه اسلامی وصیت منحصرا درامور مالی که پس از فوت شخص باید انجام دادیااعمالی که به عهده وصی تعلق میگرد(وبه وصیت عهدیه مسمی است)استعمال میشود.ومعمولا فقها وصیت را ب تملیک عین یامنفعت بعدازحیات شخص،تعریف کرده اند.درغیاث اللغه می فرماید:وصیت،اندرزکردن عازم سفریاشخصی قریب الموت دوست خودرا که بعد من چنان وچنین باید کرد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله