کار آمدی در آموزه های نهج البلاغه

نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

شیراز

چکیده

مفهوم کار آمدی و کارایی از مفاهیم مهم و جدید در عرصه های علومی مانند سیسات، مدیریت و اقتصاد می باشد. در این نوشتار تلاش شده است که این مفهوم در روایات نهج البلغه و کلام امام علی(ع) مورد بررسی قرارگیرد؛ لذا پرسش اصلی این پژوهش در این باره است و فرضیه بدین صورت طرح گردیده است:مفاهیم با اهمیت کار آمدی و کارایی به رغم تازه و عصری بودن آن، هم به طور اخص و هم به طور اعم و به مضمون در نهج البلاغه مورد اشاره امام علی(ع) قرارگرفته است. برای اثبات این مدعا ابتدا، مدیریت و شاخصه های آن از منظر امام بررسی می شود و سپس سعی می گردد مفهوم واژۀ کار آمدی و کارایی در نهج البلاغه جست و جو شود، آن گاه باتوجه به این که بسیاری از اندیشوران معاصر همچون «لیپست» کارایی و کار آمدی را عملکرد حقیقی و واقعی حکومت یا برآورده شدن کار ویژه های اساسی حکومت توسط نظام تعریف کرده اند، کار ویژه های اساسی حکومت و نحوۀ ایفای بهینۀ آن ها در نهج البلاغه تبیین می شود. در بخش آخر، شاخصه ها و راهکارهای تحقق کار آمدی از دید امام تشریح می گردد و در نهایت، با ارائه مستندات لازم، فرضیه و مدعای تحقیق اثبات می شود.

کلیدواژه‌ها


می،اخوان کاظمی، بهرام، «آرمان های حکومت در نهج البلاغه»، حکومت اسلامی،شمارۀ 17، پاییز1379.
تمیمی آمدی، عبدالواحد، شرح غرر الحکم و دررالکلم، قم، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1407ق.
جعفری، محمدتقی، «یک بحث بنیادین در ریشه های انگیزش»، در نگرشی در مدیریت در اسلام، تهران، مرکز آموزش مدیریت دولتی،1372.
حکیمی، محمدرضا و دیگران، الحیاة، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1367
CAPTCHA Image