روش های معناشناسانه در مفهوم ساختن نظریه ها وتئوری ها از روش های متعارف ومقبول معاصر است. مقالة حاضر در صدد است از طریق شناسایی کاربرد تاریخی وزبانی واژة فلاح که ربط وثیق با مهمترین دغدغة همة انسان ها(رستگاری) دارد ، تطور معنائی فلاح را پیش از اسلام وپس از آن تعقیب کند تا به درک هر چه بیشتر مفهوم نجات نائل آید و با اهتمام به کاربرد های « فلاح » در بافت های دینی عناصر تشکیل دهنده ومرتبط با نجات را بیابد وفرجام صاحبان آن عناصر را نشان دهد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله