شیعه در التزام به مکتب اهل بیت (ع) و پیروی از آن از استدلال به کتاب، سنت و عقل بهرة وافری جسته است. از جمله آیاتی که شیعه دربارة امامت بلافصل حضرت امیرالمؤمنین (ع) به آن استدلال کرده آیة ولایت است. استدلال شیعه به این آیه بر مقدماتی استوار می‌باشد، یکی از آن مقدمات نزول آیة یاد شده دربارة ان حضرت است. باید توجه داشت که شأن نزول بعضی از آیات، تأثیر مهمی در فهم آنها دارد به گونه‌ای که بدون توجه به شأن نزول، مقصود از آیه حاصل نخواهد شد. از طرفی، مخالفان اندیشة شیعه دربارة شأن نزول آیة یاد شده شبهاتی ایراد کرده‌اند. از جمله، گفته‌اند که آن راویانی که نزول آیة یاد شده را دربارة امام علی (ع) نقل کرده‌اند همه شیعه می‌باشند و روایت آنان اعتبار ندارد! این مقاله درصدد است با بررسی منابع حدیثی و رجالی اهل سنت ملاک پذیرش روایت را به دست آورد و این که آیا شیعه بودن راوی مضر به وثاقت اوست یا نه و این که راویان نزول آیة یاد شده کیستند؟ بنابراین، روش تحقیق، روش توصیفی، تحلیلی خواهد بود و بر اساس منابع متقن اهل سنت استوار می‌باشد. بر اساس بررسی‌های انجام شده در منابع اهل سنت نه ملاک پذیرش روایت سنی بودن است و نه شیعه بودن مضر به وثاقت راوی است. گذشته از آن، روایان حدیث نزول آیة یاد شده دربارة امام علی (ع) چندین نفر از صحابه‌اند که بر اساس مبنای مشهور اهل سنت همه عادلند و باید حدیث آنان را پذیرفت.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله