احمد بن حسین بن عبیدالله غضائری معروف به ابن غضائری (در گذشته در نیمة نخست قرن پنجم ق)، برای شناسانیدن رجال و راویان متهم، بد نام، ضعیف و ناموثق در قلمرو حدیث شیعه، کتاب الضعفاء و المذمومین مشهور به رجال ابن الغضائری را تألیف نموده است. از قرن هفتم هجری ـ پس از به صحنه آمدن کتاب ـ صاحب نظران و رجال شناسان شیعه دربارة «ابن غضائری» و کتاب الضعفاء دیدگاههای مختلفی را مطرح نموده‌اند. در دورة معاصر، شیخ آقا بزرگ تهرانی و آیة‌الله خویی به سبب وثاقت و جلالت قدر ابن غضائری، انتساب کتاب الضعفاء را به وی نپذیرفته‌اند و استدلال نموده‌اند امکان ندارد ابن غضائری کتابی را تألیف نماید که در آن رجال و راویان زیادی از شیعه تضعیف شوند. نگارنده، با عنایت به آراء اهل فنّ، جوانب مختلف دیدگاه این دو صاحب نظر را نخست طرح و معرّفی و سپس نقد و بررسی نموده و دلیل مخالف و مناقض دیدگاه مزبور را در کلام و رویکرد آیة‌الله خویی یافته و نشان داده است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله