مبحث شرط متأخر از مباحث نسبتاً جدید و پیچیدة علم اصول به شمار می‌رود و بحثهای فراوانی را در بین اصولیان در پی داشته است. مبتنی بودن آن بر مبانی اصولی دیگر، دشواری آن را افزایش داده است. علت شکل‌گیری این بحث، وجود برخی ادله بر جواز بیع فضولی و امثال آن بوده است که در آنها اموری متأخر از حیث زمان (مانند رضایت متأخر) شرط برای اموری متقدم (مانند صحت بیع) قرار داده شده است. در این مقاله با بررسی آرای اصولیان بزرگ از قبیل آخوند خراسانی، محقّق نائینی، محقّق عراقی، محقّق اصفهانی، آیةالله خوئی، امام خمینی و علامه طباطبایی و برخی دیگر از اَعلام سه راه حل پیشنهاد شده است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله