قرآن کریم نخستین منبع اساسی حکم وشریعت مرجع مسلمین در همۀ زمانها بوده است و تفسیر فقهی یکی از قدیمی ترین و سودمندترین روش های تفسیر موضوعی قرآن است که مفسّر در آن احکام فقهی رااز میان آیات الاحکام استخراج می کند. این مقاله سیر تحول تاریخی تفسیر فقهی را مورد بررسی قرار می دهد به این ترتیب که از سابقه آن در عصر تشریع آغاز می شود. پس از آن به عصر صحابه می پردازد، سپس نقش ائمه اهل بیت را در تبیین شریعت و فقه قرآن بررسی کرده و در پی آن تحول تفسیر فقهی در عصر تدوین را مورد توجه قرار داده و فهرستی از مهم ترین تالیفات آیات الاحکام اهل سنت و شیعه را به همراه معرفی ویژگی های مهمترین آنها ارائه می کند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله