گهگاه اجیر درصدد انجام دادن کار مورد اجاره در موعد مقرر برمی‌آید اما مستأجر از پذیرش کار خودداری میکند. این مسئله از فروع مسئلة کلی‌تری است که در آن طلبکار از پذیرش طلب خود اجتناب میکند. مطابق قاعدة کلی در این زمینه، که در ماده 273 قانون مدنی نیز مقرر شده است، طلب باید به حاکم سپرده شود. اما به‌کارگیری این قاعده در مورد اجیری که آماده انجام دادن کار است و مستأجر از پذیرش کار امتناع میکند دشواری‌های زیادی دارد، خصوصاً در مواردی که موعد انجام دادن کار محدود است و فرصتی برای تقدیم دادخواست و پی‌گیری قضائی نیست. مسئلة مذکور، در فقه مطرح گردیده و در مورد آن نظرات متعددی مطرح شده است. این تحقیق که از روش تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای بهره می‌گیرد، درصدد تایید نظری است که طبق آن، همین که اجیر خود را برای انجام دادن کار در اختیار مستاجر گذارد، به تکلیف قراردادی خود عمل کرده است: اجاره پایان می‌یابد و اجیر مستحق اجرت المسمی است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله