در مورد سقوط یا عدم سقوط مجازات های حدی با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم میان فقها اختلاف نظر وجود دارد. مشهور فقها معتقد به عدم سقوط مجازات های حدی درصورت اثبات جرم به وسیله بینه یا علم قاضی هستند و درصورت اقرار مرتکب، قایل به اختیار حاکم میان عفو مجرم و اجرای مجازات می باشند؛ قانونگذار ایران نیز در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 از نظریه مشهور تبعیت کرده است؛ مساله این است که مشهور فقها بر چه مبنایی قایل به عدم سقوط مجازات های حدی هستند و دلایل استنادی آنها تا چه اندازه از وجاهت علمی بر خوردار است. آیا به لحاظ فقهی می توان از امکان سقوط مجازات های حدی با توبه بعد از اثبات جرم با بینه و علم قاضی سخن گفت؟ این مقاله با استفاده از روش توصیفی –تحلیلی و با رویکردی انتقادی، هر کدام از این نظریه ها را مورد بررسی قرارداده و به این نتیجه رسیده است که نظریه مشهور ، به دلیل ایراد های اساسی و همچنین نظریه تخییر حاکم، به دلیل خروج موضوعی آن از مقوله توبه، از وجاهت علمی لازم برخوردار نیستند.. لذا لازم است نظریه "سقوط مجازات با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم"مبنای سیاستگذاری جنایی واقع شود .
رحیمی نژاد, اسمعیل. (1402). امکان سنجی فقهی سقوط مجازات های حدی با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم. فقه و اصول, (), -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81364.1552
MLA
اسمعیل رحیمی نژاد. "امکان سنجی فقهی سقوط مجازات های حدی با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم". فقه و اصول, , , 1402, -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81364.1552
HARVARD
رحیمی نژاد, اسمعیل. (1402). 'امکان سنجی فقهی سقوط مجازات های حدی با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم', فقه و اصول, (), pp. -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81364.1552
VANCOUVER
رحیمی نژاد, اسمعیل. امکان سنجی فقهی سقوط مجازات های حدی با توبه مرتکب بعد از اثبات جرم. فقه و اصول, 1402; (): -. doi: 10.22067/jfiqh.2023.81364.1552
)
ارسال نظر در مورد این مقاله