یکی از مهم‌ترین مسائلی که در موضوعات مختلف فقهی مانند تقلید، شهادات، جماعت و... مورد بررسی قرار می‌گیرد بحث عدالت است که اختلافات بسیاری بین فقها پیرامون تعریف آن وجود دارد لکن در مورد موارد مختلف آن در فقه اختلاف قابل توجهی به چشم نمی‌خورد. یکی از این موارد امام جماعت است که در مورد اشتراط عدالت در خصوص آن یا مانعیت فسق اختلاف شده است که ثمرۀ آن در مورد شخص مجهول الحال آشکار می‌شود بدین نحو که طبق دیدگاه اول عدم جواز اقتدا و طبق مبنای دوم جواز آن ممکن می‌شود. نگارنده در این سیاهه در پی این است که مشخص کند کدام یک از این دیدگاه‌ها در مورد امام جماعت دارای أدلۀ کافی در منابع فقهی است. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای صورت پذیرفته است مشخص می‌کند که در آیات و روایات نه تنها دلیلی بر اشتراط عدالت در خصوص امام جماعت وجود ندارد بلکه روایات معتبر بسیاری که نوعاً مغفول نیز مانده‌اند دلالت آشکاری بر دیدگاه مانعیت فسق دارند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله