واکاوی ادله شمول امر به معروف و نهی از منکر نسبت به برخورد فیزیکی با رویکرد انتقادی به ماده چهار قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فاطمه نظری ¹
• علی سائلی ²

¹ دانش آموخته سطح 4 فقه و اصول جامعة الزهرا(س)

² عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص)

10.22067/jfiqh.2025.89867.1837

چکیده

یکی از احکام مترقی اسلام که خداوند متعال در قرآن کریم مومنین را به آن دعوت نموده، فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. این فریضه مراتبی دارد که یکی از آنها مرتبه یدی است. در شمولیت این مرتبه نسبت به امر به معروف و نهی از منکر بین فقها اختلاف نظر وجود دارد. مشهور فقها قائل به شمول هستند. با توجه به این مطلب، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر با تصریح به اینکه امر به معروف و نهی از منکر دارای مراتب قلبی، زبانی، نوشتاری و یدی است، مرتبه یدی را از عهده مردم برداشته و فقط وظیفه دولت معرفی کرده است. پژوهش حاضر ضمن بررسی قول مشهور و ادله آنها و مستندات قول غیر مشهور ثابت می‌کند که مرتبه یدی جزء مراتب امر به معروف و نهی از منکر قرار نمی‌گیرد. با عنایت به این امر، نتیجه حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که ماده چهار قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر به لحاظ عدم مطابقت با شرع قابل خدشه بوده و مستلزم مؤونه اضافه بر دوش دولت است لذا بر متولیان امر است که نسبت به اصلاح این ماده از قانون همت گمارند.

کلیدواژه‌ها

• امر به معروف و نهی از منکر
• مراتب امر به معروف و نهی از منکر
• مرتبه یدی
• ماده چهار قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر
• قول مشهور فقها

موضوعات

• فقه مدنی

---