علماء علم اصول برای حل مشکل تنافی میان ادله از دو بحث یعنی تعارض و تزاحم سخن به میان آورده اند. در نگاه مشهور اصولیان بحث تعارض به بررسی تنافی در مرحله جعل احکام پرداخته و تزاحم نیز دربردارنده حل تنافی در مرحله امتثال در فرض عدم وجود هیچ مشکلی در ناحیه جعل می باشد. بنابراین از نگاه آنان دایره مباحث مطرح شده در ذیل این دو عنوان به طور کامل از یکدیگر جدا می باشد. اما به نظر می رسد که بحث از تزاحم نیز در حقیقت به همان بحث تعارض بازگشت دارد، چرا که در تزاحم نیز تنافی ادله در مقام جعل بوده و البته در این حالت نیز به مانند بحث تعارض، تنافی به عالم امتثال سرایت می کند. لازم به ذکر است که عده ای این بحث را مترتب بر بحث از انحلال خطاب در ناحیه جعل یا امتثال، دانسته اند. از رو در این نوشتار با روش تحلیلی_کتابخانه ای پس از تبیین مراد از تعارض و تزاحم، به نحوه تأثیر گذاری مبنای مذکور در موضوع نوشتار و نقد آن پرداخته و در نهایت نیز برای اثبات ادعا به نقد تفاوت های گذارده شده میان تعارض و تزاحم پرداختهایم.
تقریرات درس خارج اصول، محمد تقی شهیدی، سال 1396؛ https://yun.ir/8jpf
جوهری، ابو نصر. الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة. بیروت: دار العلم للملایین، چاپ اول، 1407 ه.ق.
چوبداری، میلاد، علی فروتن، محمد محمد پور.« تببین نظام اندیشه اصولی شهید صدر در تعارض انگاری تزاحم امتثالی»، پژوهش های اصولی. دوره 9، ش 31، پائیز 1401، ص 125 تا 138.
ارسال نظر در مورد این مقاله